Stom dat het een jaar moet duren voordat ik mezelf weer bezig ga houden met spiritualiteit. Het is nu ongeveer 6 weken geleden dat mijn relatie uitging. Enorm verdrietig en afgewezen ging ik teleurstellend naar huis na een strandwandeling waar de storm vooral in onszelf zat.
Bijzonder hoe een strandwandeling je een inzicht kan geven dat je doet besluiten dat het genoeg is.
Nu ik weer een weekje in Zeeland zit om te reflecteren kom ik erachter dat ik mezelf te veel aanpas aan mijn relatie en de omgeving. Ik wil zo graag dat het slaagt dat ik mezelf verlies in een relatie. Elke feedback neem ik aan voor waar en wil ik oplossen door mezelf aan te passen. En ineens kom je tot het besef dat je jezelf niet meer bent. En het grappige is, dat de ander me dan ook ineens niet meer zo leuk vindt.
Want als je jezelf niet mag zijn of als je voelt dat je jezelf niet mag zijn dan wordt je onzeker. Althans ik wel. En onzekerheid is echt niet aantrekkelijk.
Einde relatie. Wederom herstellen en doorgaan.
Ik ben er wel een beetje klaar mee om er altijd maar alleen voor te staan. Natuurlijk heb ik vriendinnen die het beste met me voorhebben, maar zij leven een ander leven. Echt begrijpen kunnen ze me niet. En niet in de laatste plaats omdat ik niet alles vertel.
De gedachte, wie zit daar nu op te wachten. Ze begrijpen me toch niet, en laten we het nu maar gezellig houden, winnen het van het delen van mijn onzekerheden.
Mediteren
Ik neem deze week de tijd om tot mezelf te komen en veel te mediteren. Vandaag deed ik een meditatie om in contact te komen met mijn gids. Want hoe graag ik het ook wil, het is me niet meer gelukt na de laatste keer, een jaar geleden.
En ook nu, kreeg ik geen beeld noch een advies van mijn gids. Terwijl ik in gedachte in de waterspiegel keek, vol vertrouwen dat ik achter mij mijn gids zag staan, zag ik niets. Ik voelde geen handen op mijn schouders zoals de dame in de begeleiding vertelde en ik zag ook niemand op het bootje staan die mijn richting op vaarde.
Op een ander moment zou ik mijn gids kunnen zien als ik op het doek zou gaan kijken dat op de ezel in een grote ruimte stond. In mijn visualisatie liep ik er gretig naartoe, nu zal ik mijn gids weer ontmoeten. Maar ik zag niets. Toen ik bleef kijken zag ik iets verschijnen.
Hu? Een tijger? Wat betekent dat nou?
Ik was enorm teleurgesteld dat ik mijn gids niet had ontmoet. Ik voelde me afgewezen, net als in de relatie. ‘Ik ben niet goed genoeg’, was mijn gedachte terwijl ik toch heel goed weet dat het universum, de engelen, gidsen, god of hoe je het ook wilt noemen alleen maar uit liefde bestaat.
Met tranen in mijn ogen zocht ik op Google naar de betekenis van de tijger en vond betekenis over krachtdier tijger.
De betekenis van krachtdier Tijger geeft me weer kracht
“De tijger staat voor autonomie, harmonie tussen fysiek, spiritueel en geestelijk. Jij neemt waar op veel vlakken en de tijger daagt je uit deze krachten op de juiste wijze in te zetten. Toon moed op passende momenten, spreid je passie tentoon wanneer nodig en deel wat je weet als het nuttig is voor je omgeving. De tijger staat voor vuur maar niet voor impulsiviteit. Hij vraagt je bij jezelf te blijven en aan te voelen wat nodig is.”
Hoe bijzonder is dit!
Ik heb deze week de twijfel of ik meer over mijn boek en de drama die ik heb meegemaakt moet gaan delen om mensen te bereiken.
Ik heb dit afgehouden omdat ik mezelf niet meer met het karakter in het boek kan en wil identificeren. Ik wil niet langer mezelf aanpassen of terugkijken naar hoe het was. Ik heb besloten mezelf te zijn in elke situatie.
Dan maar een beetje anders, maar wel helemaal ik.
En hoe cool dat krachtdier tijger, mijn gids, mij daarbij gaat helpen! Het krachtdier tijger geeft me moed om mijn verhalen te delen omdat ik passie ervaar als ik mensen kan helpen om een burn-out te voorkomen. En vanuit die passie kan ik verbinding maken en toch helemaal mezelf blijven.
Ik laat alle vormen van marketing los en volg mijn hart. Dat klopt altijd.